L. Kulińska, Cz. Partacz: Ludobójstwo niepotępione
Prezentowana książka ma za cel ukazanie czytelnikom okoliczności jednej z największych tragedii, jakie spotkały Polaków w historii naszego narodu – ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów i ukraińskich chłopów. Mordy podjęte z najniższych pobudek realizowane były pod przykrywką wzniosłych ukraińskich haseł narodowych. Aktom terroru towarzyszyła niewyobrażalna grabież mienia prywatnego i narodowego. Zniszczono też bezpowrotnie dobra kultury ogromnej wartości, obiekty sakralne i świeckie.
Wydawnictwu Bellona dziękujemy za udostępnienie fragmentu do publikacji. Zachęcamy do lektury całej książki.
Aneks
Aleksander Korman
[…] Różnorodność stosowanych wobec Polaków tortur i okrucieństw, a także pozbawienie życia przez zastrzelenie nie było dowolne, tj. według uznania sprawcy. Z reguły rodzaj tortur czy okrucieństwa był ustalany przez banderowski tzw. komitet rewolucyjny.
Dla przykładu należy wymienić niektóre przypadki stosowanych przez terrorystów OUN-UPA tortur fizycznych i okrucieństw wobec mężczyzn, kobiet i dzieci narodowości polskiej, jakie ustalono w wyniku wieloletnich, udokumentowanych źródłowo, niezależnych prac badawczych.
- Wbijanie dużego i grubego gwoździa w czaszkę.
- Zdzieranie z głowy włosów ze skórą (skalpowanie).
- Zadawanie ciosu obuchem siekiery w czaszkę.
- Zadawanie ciosu obuchem siekiery w czoło.
- Wyrzynanie na czole „orła”.
- Wbijanie bagnetu w skroń.
- Wyłupywanie jednego oka.
- Wyłupywanie dwoje oczu.
- Obcinanie nosa.
- Obcinanie jednego ucha.
- Zbiorowe gwałcenie dorosłej kobiety, po czym włożenie jej w krocze rozpalonego żelaza.
- Obcinanie obu uszu.
- Przebijanie zaostrzonym grubym drutem ucha na wylot drugiego ucha.
- Obcinanie warg.
- Obcinanie języka.
- Podrzynanie gardła.
- Podrzynanie gardła i wyciąganie przez otwór języka na zewnątrz.
- Podrzynanie gardła i wkładanie do otworu szmaty.
- Wybijanie zębów.
- Łamanie szczęki.
- Rozrywanie ust od ucha do ucha.
- Kneblowanie ust pakułami przy transporcie jeszcze żywych ofiar.
- Podcinanie szyi nożem lub sierpem.
- Zadawanie ciosu siekierą w szyję.
- Pionowe rozrąbywanie siekierą głowy.
- Skręcanie głowy do tyłu.
- Robienie miazgi z głowy przez wkładanie głowy w ściski zaciskane śrubą.
- Obcinanie głowy sierpem.
- Obcinanie głowy kosą.
- Odrąbywanie głowy siekierą.
- Zabijanie przez przerżnięcie piłą.
- Zadawanie ran kłutych w głowę.
- Cięcie i ściąganie wąskich pasów skóry z pleców.
- Zadawanie innych ran ciętych na plecach.
- Zadawanie ciosów bagnetem w plecy.
- Łamanie kości żeber klatki piersiowej.
- Zadawanie ciosu nożem lub bagnetem w serce lub okolice serca.
- Zadawanie ran kłutych nożem lub bagnetem w pierś.
- Obcinanie kobietom piersi sierpem.
- Obcinanie kobietom piersi i posypywanie ran solą.
- Obcinanie sierpem genitaliów ofiarom płci męskiej.
- Przecinanie tułowia na pół piłą ciesielską.
- Zadawanie ran kłutych w brzuch nożem lub bagnetem.
- Przebijanie brzucha ciężarnej kobiecie bagnetem.
- Rozcinanie brzucha i wyciąganie jelit na zewnątrz u dorosłych.
- Rozcinanie brzucha kobiecie w zaawansowanej ciąży i w miejsce wyjętego płodu wkładanie, np. żywego kota i zaszywanie brzucha.
- Rozcinanie brzucha i wlewanie do wnętrza wrzątku (kipiącej wody).
- Rozcinanie brzucha i wkładanie do jego wnętrza kamieni oraz wrzucenie ofiary do rzeki.
- Rozcinanie kobietom ciężarnym brzucha i wrzucanie do wnętrza potłuczonego szkła.
- Wyrywanie żył od pachwiny aż do stóp.
- Wkładanie do pochwy rozżarzonego żelaza.
- Wkładanie do pochwy szyszek sosny od strony wierzchołka.
- Wkładanie do pochwy zaostrzonego kołka i przepychanie go aż do gardła na wylot.
- Rozcinanie kobietom przodu tułowia ogrodniczym scyzorykiem od pochwy aż po szyję i pozostawienie wnętrzności na zewnątrz.
- Wieszanie ofiar za wnętrzności.
- Wkładanie do pochwy szklanej butelki i jej rozbicie.
- Wkładanie do odbytu szklanej butelki i jej stłuczenie.
- Rozcinanie brzucha i wsypywanie do wnętrza karmy dla zgłodniałych świń, tzw. osypki, który to pokarm świnie wyrywały razem z jelitami i innymi wnętrznościami.
- Odrąbywanie siekierą jednej ręki.
- Odrąbywanie siekierą obu rąk.
- Przebijanie dłoni nożem.
- Obcinanie palców ręki nożem.
- Obcinanie dłoni.
- Przypalanie wewnętrznej strony dłoni na gorącym blacie kuchni węglowej.
- Odrąbywanie pięty.
- Odrąbywanie stopy powyżej kości piętowej.
- Łamanie kości rąk w kilku miejscach tępym narzędziem.
- Łamanie kości nóg w kilku miejscach tępym narzędziem.
- Przecinanie tułowia obłożonego z dwóch stron deskami na pół piłą ciesielską.
- Przecinanie tułowia na pół specjalną piłą drewnianą.
- Obcinanie piłą obu nóg.
- Posypywanie związanych nóg rozżarzonym węglem.
- Przybijanie gwoździami rąk do stołu, a stóp do podłogi.
- Przybijanie w kościele do krzyża rąk i nóg gwoździami.
- Zadawanie ciosów siekierą w tył głowy ofiarom ułożonym uprzednio głową do podłogi.
- Zadawanie ciosów siekierą na całym tułowiu.
- Rąbanie siekierą całego tułowia na części.
- Łamanie przytomnemu człowiekowi kości nóg i rąk w tzw. kieracie.
- Przybijanie nożem do stołu języczka małego dziecka, które później na nim wisiało.
- Krajanie dziecka nożem na kawałki i rozrzucanie ich wokół.
- Rozpruwanie brzuszka dzieciom.
- Przybijanie bagnetem małego dziecka do stołu.
- Wieszanie dziecka płci męskiej za genitalia na klamce drzwi.
- Łamanie stawów nóg dziecka.
- Łamanie stawów rąk dziecka.
- Zaduszenie dziecka przez narzucenie na niego różnych szmat.
- Wrzucanie do głębinowych studni małych dzieci żywcem.
- Wrzucanie żywego dziecka w płomienie palącego się budynku.
- Rozbijanie główki niemowlęcia przez wzięcie go za nóżki i uderzenie o ścianę lub piec.
- Powieszenie za nogi zakonnika pod amboną w kościele.
- Wbijanie dziecka na pal.
- Powieszenie na drzewie kobiety do góry nogami i znęcanie się nad nią przez odcięcie piersi i języka, rozcięcie brzucha i wyłupanie oczu oraz odcinanie nożem kawałków ciała.
- Przybijanie gwoździami małego dziecka do drzwi.
- Wieszanie na drzewie głową do góry.
- Wieszanie na drzewie nogami do góry.
- Wieszanie na drzewie nogami do góry i osmalanie ciała ogniem zapalonego pod głową ogniska.
- Zrzucanie w dół ze skały.
- Topienie w rzece.
- Topienie przez wrzucenie do głębinowej studni.
- Topienie w studni i narzucanie na ofiarę kamieni.
- Zadźganie widłami, a potem pieczenie kawałków ciała na ognisku.
- Wrzucenie dorosłego człowieka w płomienie ogniska na polanie leśnej, wokół którego ukraińskie dziewczęta śpiewały i tańczyły przy dźwiękach harmonii.
- Wbijanie kołka do brzucha na wylot i utwierdzenie go w ziemi.
- Przywiązanie do drzewa człowieka i strzelanie do niego jak do tarczy strzelniczej.
- Prowadzenie człowieka nago lub w bieliźnie na mrozie.
- Duszenie przez skręcanie namydlonym sznurem zawieszonym na szyi, zwanym arkanem.
- Wleczenie człowieka po ulicy ze sznurem zaciśniętym na szyi.
- Przywiązanie nóg kobiety do dwóch drzew oraz rąk ponad głową i rozcinanie brzucha od krocza do piersi.
- Rozrywanie tułowia przy pomocy łańcuchów.
- Wleczenie po ziemi człowieka przywiązanego do pojazdu konnego.
- Wleczenie po ulicy matki z trojgiem dzieci, przywiązanych do wozu o zaprzęgu konnym w ten sposób, że jedną nogę matki przywiązano łańcuchem do wozu, do drugiej nogi matki jedną nogę najstarszego dziecka, a do drugiej nogi najstarszego dziecka przywiązano nogę młodszego dziecka, natomiast do drugiej nogi młodszego dziecka przywiązano nogę dziecka najmłodszego.
- Przebicie tułowia na wylot lufą karabinu.
- Ściskanie ofiary drutem kolczastym.
- Ściskanie razem dwóch ofiar drutem kolczastym.
- Ściskanie więcej ofiar razem drutem kolczastym.
- Okresowe zaciskanie tułowia drutem kolczastym i co kilka godzin polewanie ofiary zimną wodą, aby odzyskała przytomność i odczuwała ból, i cierpienie.
- Zakopywanie ofiary do ziemi na stojąco po szyję i pozostawienie jej w takim stanie.
- Zakopywanie żywcem do ziemi po szyję i ścinanie później głowy kosą.
- Rozrywanie tułowia na pół przez ciągnące człowieka konie.
- Rozrywanie tułowia na pół przez przywiązanie ofiary do dwóch przygiętych drzew i następnie ich uwolnienie.
- Wrzucanie dorosłych ludzi w płomienie palącego się budynku.
- Podpalanie ofiary oblanej uprzednio naftą.
- Okładanie ofiary dookoła snopami ze słomy i jej podpalenie, czyli tworzenie tzw. pochodni Nerona.
- Wbijanie noża w plecy i pozostawienie go w ciele ofiary.
- Wbijanie żywego niemowlęcia na widły i wrzucanie go w płomienie.
- Wyrzynanie żyletkami skóry z twarzy.
- Wbijanie dębowych kołków pomiędzy żebra.
- Wieszanie na kolczastym drucie.
- Zdzieranie z ciała skóry i zalewanie rany atramentem oraz oblewanie jej wrzącą wodą.
- Przymocowanie tułowia do oparcia i rzucanie w nie nożami.
- Wiązanie lub skuwanie rąk drutem kolczastym.
- Zadawanie śmiertelnych uderzeń łopatą.
- Przybijanie rąk do progu mieszkania.
- Przebijanie kołkami dzieci na wylot.
- Wleczenie ciała po ziemi za nogi związane sznurem.
- Przybijanie małych dzieci dookoła grubego drzewa przydrożnego i tworzenie w ten sposób tzw. wianuszków.
Wymienione wyżej metody tortur i okrucieństw stanowią tylko przykłady i nie obejmują pełnego zbioru stosowanych przez terrorystów OUN-UPA metod pozbawiania życia polskich dzieci, kobiet i mężczyzn. Pomysłowość tortur była nagradzana.
Sprawcy tortur i okrucieństw, tj. terroryści OUN-UPA, urządzali niekiedy makabryczne sceny, aby drwić i szydzić z ofiar, np.:
a) tułów z obciętymi rękami i nogami oraz obciętą głową ofiary układali na siedząco pod ścianą zewnętrzną domu mieszkalnego, wystawiając je na publiczne pośmiewisko,
b) czasami rozwieszali jelita ofiary na ścianie wewnątrz izby i podpisywali po ukraińsku: „Polska od morza do morza”,
c) częstokroć – po dokonanej rzezi Polaków – banderowcy jeździli wozem po wsi, śpiewając i wiwatując przy akompaniamencie harmonii,
d) znany jest również przypadek zamordowania furtiana w kościele, obcięcia mu głowy i naigrywania się – tułów banderowcy podparli z przodu i z tyłu ławką, a do rąk złożonych jak do modlitwy włożyli jego własną głowę,
e) w innym przypadku odrąbaną głowę ofiary dawali ukraińscy terroryści dzieciom do zabawy (do kopania jak piłkę).
Tortury psychiczne stosowane były na przykład na rodzicach, zmuszonych do oglądania szczególnie wymyślnych tortur zadawanych ich dzieciom lub dziecku. Niektóre rodzaje tortur i okrucieństw znane są autorowi niniejszego opracowania z autopsji, pozostałe zaś – ze spisanych relacji naocznych świadków, osób bliskich ofiarom, a także innych ocalałych osób oraz źródeł również zarejestrowanych na taśmie magnetofonowej.
Zbrodnie przeciw ludzkości, popełnione przez ukraińskich terrorystów, mogą być przedmiotem badań nie tylko historyków, prawników, socjologów, ekonomistów, ale także i psychiatrów.
Kronikarz ks. Józef Anczarski pisał:
„Ten zbrodniczy naród [czytaj: terroryści OUN-UPA] ma w sobie jakieś okrucieństwo, nie wystarczy mu zamordować człowieka, oni chcą się jeszcze nim pobawić”.
W powszechnym, ironicznym użyciu były na południowo-wschodnich Kresach powiedzenia w języku ukraińskim: Kumy, i ty pryjszow mene rizaty? albo Pomaleńku rizaty, bo ce dobryj czołowik!
Niektórzy, niemający odpowiedniej odporności psychicznej, nie mogą o tej gehennie Polaków ani pisać, ani czytać, ani nawet słuchać.
Jeszcze dzisiaj, po upływie ponad 70 lat od tych tragicznych wydarzeń, niektórym, którzy ocalili życie, przy relacjonowaniu przeżyć drżą ręce, a głos załamuje się w krtani.
Są również przypadki – wprawdzie pojedyncze – odmawiania podpisania spisanej relacji, względnie wyrażenie zgody tylko na podanie w publikacji inicjałów imienia i nazwiska w obawie przed banderowską krwawą zemstą.
