Pandemia samobójstw. Kiedy odchodzą…
Z Danielem Dziewitem, autorem książki „Kiedy odchodzą…”, rozmawia Rafał Górski, redaktor naczelny Tygodnika Spraw Obywatelskich.
Być może to będzie najważniejsza książka, jaką kiedykolwiek trzymałeś w ręku. Być może uratuje życie. Twoje, albo kogoś, kogo kochasz.
Mira Suchodolska, publicystka „Dziennika Gazety Prawnej”
- O czym jest książka „Kiedy odchodzą…”?
- „Andrzej i Ewelina byli parą. On – sześć lat starszy, ona – ledwie przekroczyła osiemnasty rok życia. Przytulali się do siebie. Rozmawiali o nadchodzącym sylwestrze i zabawie, która była przed nimi. Ewelina wspomina ten wieczór, jako Dobry Wieczór chociaż widzi też ten moment, kiedy odwraca się plecami do Andrzeja, aby przyciszyć radio, a gdy chce wrócić i usiąść na kanapie obok niego, widzi jedynie otwarte okno i spadające z parapetu ciało”.
To fragment Pana pierwszej rozmowy o życiu i śmierci pt. „To był naprawdę… dobry wieczór”. Proszę przybliżyć tę opowieść słuchaczom. Co na Panu zrobiło największe wrażenie? - W pierwszej części książki mamy 25 opowieści o życiu i śmierci. W drugiej zapis panelu dyskusyjnego. Kto z kim dyskutował i co było przedmiotem dyskusji?
- Dlaczego WHO nie widzi pandemii samobójstw? Na czym polega „efekt Wertera”. Kto na milczeniu o samobójstwach korzysta, a kto traci?
- Jak wynika z niepełnych jeszcze danych Komendy Głównej Policji, w roku 2021 – w porównaniu do roku 2020 – zwiększyła się liczba prób samobójczych w grupie dzieci i młodzieży. Od początku stycznia do końca listopada aż 1339 nastolatków próbowało odebrać sobie życie.
Jaki jest koszt jednego samobójstwa? - Jakie są koszty roczne samobójstw w Polsce?
- „Śmierć to nasz odwieczny towarzysz. Zawsze podąża po naszej lewej, na wyciągnięcie ręki za nami. To jedyny mądry doradca, na jakiego może liczyć wojownik. Jeśli wydaje mu się, że wszystko zmierza ku złemu i że za chwilę zostanie unicestwiony, wojownik może obrócić się ku śmierci i spytać, czy faktycznie tak jest. Śmierć odpowie mu wówczas, że się myli, że jedynie jej dotknięcie się liczy. A ja jeszcze cię nie dotknęłam, powie”.
Ten fragment książki „Podróż do Ixtlan” Carlosa Castanedy przypomniała mi intuicja, kiedy czytałem Pana książkę. Co Pan powie na ideę śmierci jako mądrego doradcy?
Muzyka „Also Sprach Zarathustra – Einleitung” – Kevin MacLeod, CC BY 3.0
